به گزارش «کالاخبر» به نقل از معدن نیوز، در ماه ژوئن سال ۲۰۲۰ بود که کشتی حامل زغال سنگ استرالیا را به مقصد چین ترک کرد. در ابتدا به نظر نمی رسید این سفر طولانی باشد ولی به مرور تبدیل به یکی از طولانی ترین سفرهای تجاری میان این دو کشور شد. پیش از این رابطه میان استرالیا و چین در زمینه تامین زغال سنگ به تمام دنیا ثابت شده بود و صنعتی را با گردش مالی سالانه ۱۴ میلیارد دلار در استرالیا به وجود آورد و چین همیشه به عنوان یک منبع مهم به استرالیا برای تامین زغال سنگ نگاه می کرد. 

با این حال آخرین کشتی باربری که به مقصد چین با محموله ۹۰ هزار تن زغال سنگ حرکت کرد بعد از گذشت ۲۶۹ روز معطلی در میان آب توانست بار خود را تخلیه کند. دلیل این تعلل در تخلیه از مشکلات سیاسی که میان این دو کشور به وجود آمد نشات می گیرد که باعث شد تا چین واردات هرگونه زغال سنگ را از استرالیا ممنوع اعلام کرد. 

درگیری ها میان این دو کشور و ممنوعیت واردات به قدری بالا گرفته که مشکلات حقوق بشری برای هر کدام از طرفین ایجاد کرد به همین دلیل چین اجازه تخلیه بار را به کشتی های استرالیایی داد تا آنها بتوانند بعد از قریب به یک سال به خانه خود بازگردند. با این حال قوانین چین همچنان پا برجا مانده و تغییری در آن حاصل نشده است. همچنان چین به دنبال آن است تا وابستگی خود را به زغال سنگ به عنوان یک واحد انرژی کم کرده و همچنین در پی یافتن منابع جدید برای تامین زغال سنگ مورد نیاز خود است. 

این اتفاق می تواند پایانی باشد بر یکی از مهمترین و سودآورترین صنعت هایی که در تاریخ استرالیا وجود داشته است. با یک نگاه ساده می توان متوجه شد که این رویداد می تواند بر صنعت و اقتصاد هر دو کشور تاثیر چشمگیری بگذارد. طبق تعریف بسیاری از کارشناسان این حوزه، چین به مانند یک دیو از زغال سنگ سیر نمی شود و همیشه نیاز به این سوخت دارد. آن ها در سال ۲۰۱۹ نزدیک به ۲۳۳ میلیون تن واردات داشته اند و اوج این واردات در سال ۲۰۱۳ رخ داد که این کشور رکورد ۳۲۷ میلیون تن را شکاند. 

اوج گیری سال ۲۰۱۳ باعث شد تا چین نگاه دقیق تری به این موضوع داشته و تلاش برای کاهش این میزان وابستگی را آغاز کند بر همین اساس تغییرات ساختاری از سال ۲۰۱۶ آغاز شده و به مرور این میزان از وابستگی رو به کاهش بود که همین موضوع باعث شد تا تعدادی از معادن زغال سنگ در چین به مرور مشتریان چینی خود را از دست بدهند و به دنبال یافتن مشتری های تازه ای باشند. 

بنابراین منطقی است که آخرین تنش های سیاسی را به عنوان نتیجه منطقی یک رابطه تجاری سودآور و در عین حال ناپایدار تفسیر کنیم و در مقابل نقطه اشتعالی که پدید آمده است تا یک صنعت سودآور و مولد را از بین ببرد. در واقع، کارشناسان خاطرنشان می کنند که تنش های سیاسی ناخواسته است، اما در نهایت تعجب آور نیست. با این حال این موضوع ممنوعیت باعث ایجاد خلاقیت در معدنداران استرالیایی شده است به طوری که میزان فروش به کشورهای دیگر مانند هند و یا برزیل صعود عجیبی داشته اند. 

مشابه این موضوع در چین هم در حال رخ دادن است و آن ها میزان تولید داخلی خود را که در سال ۲۰۱۶ به میزان ۱.۶ تن بود در سال ۲۰۱۸ به ۱.۸ تن رسانده اند که این بالاترین میزان رشد تولید داخلی زغال سنگ در این کشور از دهه ۸۰ میلادی است. همچنین چین موضوعات محیط زیستی را نیز مد نظر گرفته است به طوری که آن ها سرمایه گذاری مجدد و بیشتری را در حوزه انرژی های تجدید پذیر انجام داده اند.